Απίστευτη Νέα Οικονομική Αφαίμαξη με τα Εφάπαξ των Στελεχών των ΕΔ και ΣΑ

Δεδομένου ότι και οι Ένοπλες Δυνάμεις λειτουργούν υπό την οικονομική, κοινωνική και πολιτική κατάρρευση, με σημαντικές ελλείψεις και μια συλλογική αίσθηση της μοίρας που συγκρίνεται μόνο από τη δυσλειτουργία που περιβάλλει την κατάσταση, οφείλω για μια ακόμη φορά να επανέλθω στο θέμα, το οποίο έθιξα προ καιρού, δοθέντος ότι το ηθικό των στελεχών των Ενόπλων Δυνάμεων είναι το σημαντικότερο στοιχείο για την επιτυχή έκβαση οποιασδήποτε κρίσεως ή οποιουδήποτε πολέμου.

Ο θυμός, στη λιτότητα που απαιτήθηκε σε αντάλλαγμα για την οικονομική βοήθεια από την ΕΕ και το ΔΝΤ έχει δώσει τη θέση του στον φόβο για το άγνωστο, στο φόβο για το μέλλον. Όμως το υψηλό ηθικό είναι το πνεύμα, το οποίο διαποτίζει την όλη σφαίρα των στελεχών και μαζί με την πολιτική βούληση της ηγεσίας του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας (ΥΕΘΑ) αποτελούν το δυναμικό για μια περιφανή νίκη. Άπαξ δια παντός, αποτελεί φτηνή φιλοσοφία, εάν διατυπώσουμε κανόνες και αρχές που αγνοούν το ηθικό των στελεχών που συμμετέχουν στις επιχειρήσεις όχι μόνο τις πολεμικές, αλλά και σε περιόδους ειρήνης, ώστε να διατηρούνται οι Ένοπλες Δυνάμεις σε υψηλό βαθμό ετοιμότητας.

Το υψηλό ηθικό, η υπερηφάνεια και η αξιοπρέπεια, είναι το δυναμικό σύστημα που οφείλει να προβάλλεται στους Αξιωματικούς μας ως αυθύπαρκτα στοιχεία για να αισθανόμαστε ασφαλείς. Οι ευγενέστερες των αρετών, ο χάλυβας, που εξασφαλίζει στο ξίφος την οξύτητα της κόψης του και την λάμψη του. Φρονώ, ότι είναι αδύνατο να νοηθεί διακεκριμένος Αξιωματικός, στερημένος αυτών των αρετών, ήτοι δεν γίνεται ποτέ να καταστεί υπηρέτης των Ενόπλων Δυνάμεων και Σωμάτων Ασφαλείας, που να μην έχει έμφυτη την ψυχική δύναμη, την οποία θεωρούμε πρωταρχική προϋπόθεση για τέτοια σταδιοδρομία.

Όμως η δικαιοσύνη και η σύνεση είναι ο αιώνιος δραπέτης από τα συμβούλια των κυβερνώντων όταν καταρτίζουν μισθολόγιο ή περικόπτουν δικαιώματα για τους “ένστολους υπηρέτες” της πατρίδας μας. Η οικονομική εξαθλίωση στην οποία συστηματικά τους οδήγησαν τα τελευταία χρόνια οι κυβερνώντες είναι απίστευτη, αλλά πέρα για πέρα πραγματική. Διακρίνουμε απογοητευμένους Αξιωματικούς με καταρρακωμένο ηθικό, ενώ οι κυβερνώντες επιβάλλουν πλέον την ταπείνωση τους με περεταίρω περικοπές στα εφάπαξ.

Το αποτέλεσμα ενός πολέμου δεν εξαρτάται μόνο από τις πολεμικές μηχανές αλλά κυρίως από το ηθικό των στελεχών, που πρέπει αμφότερα να συμπεριφέρονται σαν ένα κράμα μετάλλου που δεν μπορούν να διαχωριστούν με καμιά χημική διαδικασία. Ο όρος ηθικό εδώ σε αυτό το άρθρο αναφέρεται στις ηθικές και ψυχολογικές δυνάμεις των στελεχών των Ενόπλων Δυνάμεων. Ο λόγος για αυτές τις δύο έννοιες είναι, ότι η αντίληψη για τη συνέπεια στα λόγια και τις πράξεις είναι η ψυχολογική κόλλα που κατέχουν από κοινού την οποιαδήποτε κοινότητα.

Είναι κουφός όποιος δεν έχει ακούσει ακόμη τις αγωνιώδεις κραυγές για την καταρράκωση του ηθικού και είναι τυφλός όποιος δεν έχει αντιληφθεί την απώλεια της υπερηφάνειας των στελεχών των Ενόπλων Δυνάμεων και Σωμάτων Ασφαλείας. Αυτές τις αρχές πρέπει να έχουν κατά νου οι κυβερνώντες και να εργαστούν σκληρά αντί απλά να διαχειρίζονται τις καταστάσεις. Πρέπει να βρίσκονται κοντά στον απλό στρατιώτη μέχρι τη στρατιωτική ηγεσία,  για να δώσουν ξανά όραμα στο ηθικό κόστος που μπορεί να είναι η στρατιωτική νίκη μια επιτυχία και άξια του ονόματός της.

Δημήτριος Ν. Τσαϊλάς

40 Χρόνια Δημοκρατίας;

           24 Ιουλίου, επέτειος της αποκατάστασης της Δημοκρατίας στην Ελλάδα. Και μου ήρθε στο μυαλό η ρήση ενός Γάλλου μετανάστη του 17ου αιώνα, στη Νέα Γη και μετέπειτα ΗΠΑ, από το βιβλίο του "Η Δημοκρατία στην Αμερική". “Τίποτα δεν είναι πιο θαυμάσιο από το να είσαι ελεύθερος, αλλά τίποτα δεν είναι πιο δύσκολο από το να μάθουμε πώς να χρησιμοποιούμε την ελευθερία.”Alexis De Tocquevile. Η μεγαλύτερη πρόκληση για τη δημοκρατία, όμως, δεν έρχεται ούτε από πάνω ούτε κάτω, αλλά από μέσα-από τους ίδιους τους ψηφοφόρους. Η μεγάλη ανησυχία του Πλάτωνα για τη δημοκρατία, ότι οι πολίτες θα «ζουν από μέρα σε μέρα, απολαμβάνοντας τη χαρά της στιγμής», αποδείχθηκε προφητικό.

Η ζημία που η κρίση έκανε ήταν ψυχολογική όσο και οικονομική. Αποκάλυψε θεμελιώδεις αδυναμίες στο πολιτικό μας σύστημα, υπονόμευσε την Δημοκρατική του αυτοπεποίθηση που ήταν ένα από τα μεγάλα περιουσιακά του στοιχεία μετά την αποκατάσταση της Δημοκρατίας του 1974. Οι μεταπολιτευτικές κυβερνήσεις είχαν σταθερά και χωρίς αιδώ επεκτείνει δικαιώματα στους ψηφοφόρους επί δεκαετίες, επιτρέποντας να εκτοξευτεί σε επικίνδυνα επίπεδα το χρέος για την ποθούμενη ανάπτυξη. Οι πολιτικοί είχαν φτάσει να πιστεύουν ότι είχαν καταργηθεί νόμοι και δίκαιο και ότι οι αποτυχίες τους είναι εξημερωμένες από κάθε κίνδυνο.

Όλοι είμαστε απογοητευμένοι με τη λειτουργία του πολιτικού συστήματος ελπίζοντας ότι η κρίση θα μετατρέψει τη συναίνεση των πολιτών σε αυστηρή ποινή για όλο το διαβρωμένο σύστημα. Σίγουρα δεν είναι λύση η αντικατάσταση των διεφθαρμένων με τιμωρούς Ναζιστές. Η Χρυσή Αυγή δοκιμάζει πόσο η δημοκρατία μπορεί να ανεχθεί ναζιστικού τύπου κόμμα. Είναι ένα έργο που έχει σχεδιαστεί για να δαμάσει το θηρίο του λαϊκισμού αντί να μας σπρώξει πίσω στη ζωή.

Ο John Adams, δεύτερος πρόεδρος της Αμερικής, κάποτε δήλωσε ότι «η δημοκρατία δεν διαρκεί πολύ. Σύντομα μπορεί να εξασθενίσει, να διαφθαρεί ή και να δολοφονηθεί. Δεν υπήρξε όμως ποτέ μια δημοκρατία που να αυτοκτόνησε. Αν συμβεί τώρα στην Πατρίδα μας είναι σαφώς λάθος. Η δημοκρατία ήταν ο μεγάλος νικητής των ιδεολογικών συγκρούσεων του 20ου αιώνα. Αλλά αν η δημοκρατία είναι να παραμείνει ως επιτυχημένη στη σύγχρονη εποχή που διάγουμε, πρέπει να καλλιεργείται πολύ επιμελώς όταν είναι ασθενής και προσεκτικά να διατηρηθεί όταν είναι ισχυρή και ώριμη.

Δημήτριος Ν. Τσαϊλάς